Skip to main content

χρυσες ρωγμες


μερικοι ανθρωποι δεν βλεπουν τη μοναδικοτητα στη διαφορα τους με αυτους που θαυμαζουν, παρα μοναχα το απιαστο, το ανυπερβλητο για εκεινους εφοσον τοποθετουνται σε ραγα αλλου τρενου.
βλεπουν τους σοφους, τους διανοουμενους και διαφωτισμενους σαν μια εξιδανικευση, σαν μια κατασταση που εκεινοι δεν μπορουν καταφερουν, σαν μια ουτοπια.
αυτο οφειλεται κυριως στη θεοποιηση της καταστασης αυτης εξαιτιας της μη εγκυρης αντιληψης της, ή καλυτερα στη προκατηλειμενη αποσταση μεταξυ του ιδεατα ποθητου εαυτου τους και της αντιφασης που υποστηριζουν ασυνειδητα.
ο σοφος ή φωτισμενος ή οπως αλλιως λεγεται, δεν ειναι κατι αλλο απο εναν κοινο θνητο. δεν ειναι θεμα ταλεντου, ουτε τυχης. ειναι αυτοτοποθετουμενο καλοπροαιρετο χρεος προς τις συνθηκες κερδος του φυσικου εαυτου του.
αυτο που τον ξεχωριζει τοσο μεσα του οσο και απο εξω του με τον προηγουμενο κοινο για ολους εαυτο (κατασταση) του ειναι οι επιλογες του.
η καθαροτητα και η αυταρκεια, η αυτοπειθαρχια και η γνωση των επιλογων του,
ξερει οτι ειναι δυσκολες, αλλα δεν μπορει αλλιως. αυτος ειναι. και καταληγει να ειναι καθε στιγμη οσο ακουει αυτο που ειναι, ενω αυτος μιλαει.
οταν αρχιζεις και κανεις τις επιλογες που ρεουν φυσικα απο μεσα σου, που θες και ζητας για να νιωσεις αυτη τη πληροτητα, τοτε ο εαυτος σου σε φρεναρει γιατι ξερει που το πας. το πας σε κατασταση που απαιτει προσπαθεια, συγκεντρωση και δεν χαμπαριαζει με εθισμους και απολαυσεις. οχι, δεν απεχει απο αυτα. αυτος υπαρχει, αυτα απεχουν επειδη δεν βρισκουν γονιμο νοητικο και ψυχολογικο εδαφος για να καλλιεργηθουν. ο εαυτος σου , ξερει τι θα χασει, το εχει δει. και προσπαθει να σου προβαλλει λιχουδιες και πειρασμους με οποιον τροπο μπορει για να σε αποπροσανατολισει.
αυτες οι εσωτερικες επιλογες ειναι που αλλαζουν το μεσα σου προς τα εξω και
αντιστροφα.
οταν μια στο τοσο καταφερνεις αυτη την επιλογη, η ιδια χανεται μεσα στο περιβαλλον που εχεις φτιαξει. δεν αναπνεει, δεν ακολουθειται απο παρομοιες επιλογες και ετσι χανει την ισχυ της.
αν αυτες οι επιλογες ακολουθουν η μια την αλλη , χωρις καταπιεση αλλα με κατανοηση, θα δεις πως θα αλλαζει σιγα σιγα και το περιβαλλον σου.



Comments

Popular posts from this blog

"Κακός είναι ο άνθρωπος που του αρέσει να ντροπιάζει τους άλλους." Friedrich Wilhelm Nietzsche

αυτο κατα μια εννοια, ντροπιαζει αυτους που το διαβαζουν και εχουν συναισθηση του πότε μπορει να ντροπιασαν καποιους στη ζωη τους. ο ιδιος ο Νιτσε δηλαδη, μας μεταφερει νοητικα στην ουσια της παθησης αυτης. κανενας δεν μπορει να ντροπιαστει απο καποιον, εαν δεν ντρεπεται ηδη σε ενα βαθμο ο ιδιος. κανενας δεν ειναι κακος ανθρωπος για το συνολο εαν δεν ειναι πρωτα για τον εαυτο του. αλλα αυτος που αρεσκεται στο να θυμιζει σε αλλους αυτο που θελει να ξεχναει ο ιδιος (ντροπη) , ειναι χαμενος στο διαστημα και καλη του τυχη. η ντροπη ειναι τοξικο συναισθημα που το συραμε μεχρι σημερα κατω απο τις φουστες του ασυνορου ελευθεριακου ερωτα και μεσα απο την αδιαφορη αλληλεγγυη που γενναει το εγωϊστικο κερδος και η προσωπικη ανασφαλεια.

the isle of rose

Observer: "thousands of oceans it carries on its' keel, but none had your storms and the depth of your feel. There are songs that salut, about an isle of rose, but none of these lasted, through a storm made of crows. Narrator: "hits on shore, the crew gets choked in rose the sails have been ripped from charming thorns." Captain: "Hey y' all silent, till' we know in what shore we landed. For all i know from every land we 're banned. This ship is our ground, for now,  if that's a relief. Our clothes are ripped and our hearts deep in the reef." Narrator: "For what in the sea they lost, forever will be lost, cause everything comes with a cost and a ghost. The moment of search, the truth above dare. You witness him, brilliant, permorming what's fair." Captain: "You gather my sailors, my drunk-hero men. This land that we question, a brave man shall search. I won't put much pressure, I won't stand aga

ο τροπος

Δυσκολα τα βαζεις με την νοοτροπια μιας αλλη αντιληψης απο τη δικη σου. Παλευεις με τις ωρες κι ακομα ψαχνεις γηπεδο. Να επικοινωνεις σου λενε.  Κι αυτο ας φερνει ανταρες και εντασεις.  Αβολες καταστασεις.  Ισως γι'αυτους που νιωθουν ανημποροι να βοηθησουν  και επιλεγουν να παρηστανουν το τρεμαμενο φοντο.  Εγωϊστικη προβολη μα δεν βαριεσαι. Ετσι δημιουργουνται σχεσεις στη φυση παντως,  με ενταση και χρονο αφομιωσης. Κι ομως δεν ζητησα την ενταση.  Μα καποια πιο σφαιρικη αντιληψη στην ερμηνεια μιας καταστασης.  Κι αν ειναι δυσκολο πες το.  Κι αλλα ειναι δυσκολα.  Κι εγω ετσι μαθαινω απο τοτε που με θυμαμαι.  Με τα μουτρα. Μεχρι που απεκτησα αμυνες.  Γιατι βιωματα ειναι αυτα, διαφορετικα στον καθενα. Κι εσυ παλευεις, το ξερω.  Μα δεν σου φταιω εγω, γιατι στον κοσμο μου ετσι ζω. Και τα ορια μπηκανε γιατι απο τη μεσα μερια τους εισαι ευκολος στοχος.  Ενω απ'εξω σε ζυγιζω. Δεν σταματουν τα ορια κανεναν και τιποτα.  Απλ