Βαρυναμε. Σαν σκαφος το κορμι που μπαταρε. Διελυσε. Ζημιες στα πλαγια. Μα δεν εφτιαθει για στερια ετουτο το καμαρι. Κι ομως αργα του φανηκε η ανταρα. Δεν λησμονα. Δε γοητευει. Τ'ανοιξαν τα πανια και δε μιλουνε. Κι ο ψηλος αυτος επανω, δεν ξερει πια που παμε. Δυο μηνες τον ρωταω μα δε μου λεει. Ολο μου γνεφει λασκα. Φουνταριστος την αγκυρα. Κι απο ψηλα, σου φαινεται πως ειν' η ωρα. Σαν κανεις μια σαλτα και σφιγγεις τη πλεξουδα. Πριν φτασει καταγης το αμοιρο. Το ανειπωτο. Το τελος. Εκει. Λιγο πριν σπασει κι η πυξιδα.
Random thoughts, twisted meanings and recreational aspects.