deeperception chronicles

συγκρατησε τον εγωισμο σου ανθρωπε. σημερα και χτες θα ειναι ενταξει. διαγωνιστηκες στα μεσα και κερδισες την υπαρξη σου. εξεφρασες την αγαπη σου μεσα απο τη λυπη σου. αλιμονο κι αν ηξερες πως λειτουργει η αγαπη, αλλα δικια σου η ερμηνεια, δικια σου και η παραφραση. συγκρατησε τον εγωισμο σου πια ανθρωπε. σημερα και χτες κοιμηθηκε ενταξει. τον ζουφωσες με εκρηξεις αυτοματισμου, αυτες που λενε πως κανουν οι "ανθρωποι". ντραπηκες για τις σκεψεις σου και ντραπηκες στις σκεψεις σου. δεν ντραπηκαμε. πονεσε ο ειλικρινης μεσα μας και ετσι ξυπνησε ο εγωισμος για να μας προστατεψει. να μας ζεστανει με την πουστικη αυτοικανοποιηση του. σβησε τα δακρυα σου με οσες αναρτησεις, κουβεντες, ρουχα και κουβερτες θες. το μπραβο θα το παρεις απο καποιους σιγουρα. μα ο καπνος που καιει στα ματια σου δεν ειναι απο τα δαση και τις καταστροφες. ειναι απο τη φωτια που αφησες να καιει στον καθρεφτη , κι ο,τι κι αν σβησεις με τη σκεψη, το 'χει καψει στη καρδια. η

the "need to know" is a critically deep ego-based structure. it aesthetically transforms one's perception of knowledge, hence knowledge becomes an infinite realm consisting possible alternations of experiential information. the self-experience of every information. but, within' that "knowing" it is that you get aware of ego itself. of the most solid illusionary limitation and the innermost toxicity. a co-restrained notion from the oldest memory of your self. the trickster of your inner peace and deamon of absurdness. but, to know, is the awareness of what else you've might perceptionally missed. to know, is to sense the presence of "more" than what you understand, infinite less than what you substantially know. and there are always there, always changing, the "hidden" ones, for being missed. yet, nothing is missed before it is set on target. and yet, nothing is hidden if before, no look sets upon it. thus, knowledge, is

η σκεψη δημιουργει. η αντιληψη γνωστοποιει πιθανοτητες. οτιδηποτε βρισκουμε ειναι αυτο που οι ιδιοι δημιουργουμε ή κανουμε. υπαρχει προσομοιωμένη πραγματικότητα (simulated reality) οσο εμεις τη φτιαχνουμε σιγα σιγα. θα ζουμε σε αυτο οταν θα το βρουμε. θα το βρουμε οταν θα ζουμε σε αυτο. ολα οσα βρηκαμε ειναι αυτα τα οποια ψαχναμε. απλα δεν προσεχαμε ακριβως το πως ψαχναμε, επειδη προσεχαμε το τι ψαχναμε. εξελικτικα δοκιμασαμε σε πολλα μερη να βρουμε αυτα που θελαμε και μερικες φορες βρισκαμε αλλα. δεν ειναι επειδη δεν ψαχναμε σε σωστο μερος ή χρονο. ειναι επειδη ψαχναμε με εναν τροπο. με αυτον του να ψαχνεις. οταν ψαχνεις, βρισκεις ο,τι προϋποθετικα υπαρχει μεχρι να υπαρξει αυτο που βρηκες για να ψαξεις. βρισκεις αυτο που βρηκες στο μυαλο σου και ψαχνεσαι μεσα σε αυτο που ψαχνεις οταν ψαχνεις για αυτο. δεν εχει σημασια ο χωρος και ο χρονος. εμεις τους δημιουργουμε κι αυτους πριν μπουμε σε αυτους. γι'αυτο μπαινουμε. επειδη υπαρχουν για μας. και ο,

λουσε την εκφραση σου με τις σκεψεις σου. σπαρταρησε τα νευρα σου να ρεει το συναισθημα. μαρτυρησε το θνητο σου κελυφος και δες τα φιδια να γλυστρανε προς τα εξω. μη τα διωξεις καθως τα βλεπεις. μη νιωσεις φοβο, μα κι αμα νιωσεις μαθε τον. εσυ τα φωναξες, αφου, εσυ τα αντιληφθηκες. τα φιδια σε υπηρετησαν στη τοξικη σου θεση. μονοφθαλμος σακατης στους ανημπορους τυφλους. το λες και το πιστευεις. λουσου ξανα. δεν εχει αξια διχως στανιο. χωρις να ξερεις το εγω, θα φταιει παντα το εσυ. κι αν μια στιγμη το γελιο σου, αρκει γιατ' ειν' αληθεια.