deeperception chronicles

Περπατας ωρες αμετρητες μα δε σε νοιαζει. Βλεπεις που περπατας και σου φαινεται σωστο. Δεν εχεις μαζι σου. Ουτε καμερα, ουτε καμβαδες, ουτε γραφη, ουτε οργανο να φτιαξεις μουσικη.Δεν εχεις τιποτα απ'αλλου φερμενο που να μπορει να υπαρξει εδω. Ολα ειναι ετοιμα καθε στιγμη. Απο μακρυα βλεπεις, συζητας για τη μορφολογια του εδαφους με τους πιο ειδικους απο μεσα σου. Δικαιολογεις το βημα σου με ολα αυτα που βλεπεις. Φανταζεσαι, θυμασαι και ξεχνας για λιγο. Αφηνεις τη σκεψη που και που και νιωθεις την ατμοσφαιρα για να δουλεψει το ενστικτο. Βαζεις στοχο λιγα μετρα ακομα μεχρι τη καβατζα που εχεις εντοπισει. Ξεφορτωνεις και καθεσαι. Αφηνεις την ανασα σου να παρει το κολαι και το σωμα σου αρχιζει να μεταβαλει τη θερμοκρασια του στο φυσικο δροσισμα του μερους. Ξεκουραζεσαι. Επαναφερεις αμυδρα τη διαδρομη που εκανες και διαλεγεις να θυμασαι τα καλυτερα τοπια για να ξεγελασεις μετα τη μνημη. Τη μαθαμε πλεον κι αυτη. Περναει η ωρα και αρχιζει να αλλαζει το σχημα τ'ουρανο