Κοντος στην κάμαρα φανταζει γιατι σκυβει. Αχνος στο τζαμι και σκιερος στο χωλ. Τα χερια προσαρμοζονται, τα ποδια μεταλλασσονται. Πισω απ'τις πετρες κρυβεται, στα χορτα ερπεται με κερατα ταρανδου και σφυριζει για τη θεά που χανει. Προσφερει ανεκπληρωτη θυσια για αντιδωρο. Στ' αγραφα του ζωγραφιζει γιατι βαρεθηκε να γραφει. Και η ουρα του, σαλεμενη κι αχαρη, σκορπιζει θολωμα ξοπισω. Για τις δυσκολες μερες. Για τις ευκολες μερες που γινονται δυσκολες νυχτες με αφελεις τροπους. Γιατι η ζωντανια θελει το γοργο κι ο φοβος σιγονταρει. Στ' ανεμελο του υφους δωσε βαση. Κι οπως στα τεσσερα θα πεφτει, ετσι θα πεφτει και στα οχτω και στα τριαντα. Και με αυτια κατσικας. Χωρις τη σταμπα, για γλωσσα εσπεραντο. Και μ'εναν κρικο στη ρογα, στο σκληρο τοπιο του στηθους. Κραυγαζει η χροια, αλλαφιασμενη, σαρκαστικη. Μια τα κερατα να τρεφεις, μια να ερπεσαι με δολο. Πουριτανη αναμοχλευση στοιχειων. Με ελπιδες κατανοησης. Με σιγουρια στην αλλαγη. Μελι να σταξει θα το βρουμε. Τικ.... Τικ..
Random thoughts, twisted meanings and recreational aspects.