Μεσα στο ιδιο μου το σπιτι καποιος αλλος εχει μπει. Εχει τρυπωσει σαν μυρμηγκι και δεν λεει πια να βγει. Ερχεται καθε τις λιγακι οποτε αγγιζω το ψωμι, κι οταν τον γραφω και κοιμαμαι μου ψιθυριζει στο αυτι. Εχει το νου του στο φεγγαρι και το κορμι του στην αυγη, κι οταν τον βρισκω να γελαει μου φανερωνει μια ουλη. Δεν ξερω πλεον τι να κανω με δαυτον που 'μπλεξα θαρρω. Αιωνες τωρα που δεν βγαινω, να κρυβομαι εμαθα κι εγω. Παιχνιδι ζορικο αν θελεις, μα 'χει κι αυτο ενα σκοπο. Να ζεις στις μερες ενοχα, με ηθος δα φτωχο. Τα χρονια ομως περασαν και πως μας φθειρανε καλα. Τα παντα γυρω αλλαξαν, τα ισα γινηκαν στραβα. Μπουκωσανε οι αντλιες μας, ο κινητηρας δε τραβα. Καπνος στο γυρω διαβα σου, καποιοι ειπαν για φωτια. Χωρις πολλα λεγομενα, χωρις πολλα ταρω. Τον κωδων κρουω αναρχα, το βγαζω απ'το αργο. Τουμπα τα σχεδια στο πατωμα. Τουμπα κι ανασκελα κι εγω. Θα δοκιμασω ν'αγαπαω ο,τι απεμεινε απ'αυτο.
Random thoughts, twisted meanings and recreational aspects.