deeperception chronicles

Be wise. Stay where it feels comfortable, live there if you feel it. And if something changes, it isn't bad. Everything is changing. That is a nature law. And if the new space has become uncomfortable, you still don't have to stay in it. Be wise. Be aware of what you feel and embrace the change. It will always master you in living in peace. And if you don't feel the stay right anymore, then leave silently. Just like the changing. Leave for the better. Leave for the peace and leave peace also behind you. Be wise. Noise is unnecessary. Attention is irrelevant. Just like the raccoon. Follow your nature into your nature. Be wise.

It is so smooth.  It silences the breaking. The dry yellowgreen, the fading blue, the melting white world. The foggy past has left a crust, over the sleeping pool. Crows at the crack of dawn, squirrels like acrobats and hummingbirds good morning. Awake but still. You know the deal. A coffee pot, my habit smokes. My wet and dirty boots. Your strong and solid roots. Await for the sun. It's there, even if it doesn't come. I draw a circle and I wait. I'm in. You 're in. "The ceremony is about to begin." Good Day.

Απο αποσταση και ασφαλης, δεν βλεπεις αυτο που υπαρχει. Για να το δεις πρεπει να περασεις απο σενα. Υπολειμματα στοιχειωμενων επικριτισμων σε ελεγχουν. Γελοιοποιεισαι, θελω να σου πω. Κι εγω αυτοχλευαζομαι που σταθηκα καταμεσης στην ανεμελη κι αναρχη πικρια σου. Κι ας ειχε ενδιαφερον.  Ετσι κι αλλιως δεν ρωτησες. Μα μην επικαλεισαι τιτλους φεγγαροσκονης χωρις να ζεις στο φως του. Μοναχα φτασε και ξεπερασε αυτο που ο αλλος πιστευει για σενα. Δεν ειναι ολοι για ολα. Ομως πολλους τους ενιωθες τους λιγους που υδρωσαν για να σε ξερουν. Κι ισως οι υπολοιποι ζηλευουν, ισως ζηλευεις εσυ που δεν ζηλευουν κι αυτο γιατι πιστευεις οτι θα αξιζε να ζηλευτει κατι τετοιο. Δικο σου το καρμα. Δικο σου το σοου. Δικια σου κι η μαιμου. Ολα τα αστεια αντεχονται. Αυτα που δεν αντεχονται ειναι αληθειες που κρυβονται σε αναςφαλεις κι ανευθυνες ατακες. Ανανδρα, δηθεν στοιχεια εντιμοτητας καμουφλαρισμενα με το πιο προχειρο στοιχειο κωμωδιας. Μονο η φωνη ακουστηκε.. Και...

Κοντος στην κάμαρα φανταζει γιατι σκυβει. Αχνος στο τζαμι και σκιερος στο χωλ. Τα χερια προσαρμοζονται, τα ποδια μεταλλασσονται. Πισω απ'τις πετρες κρυβεται, στα χορτα ερπεται με κερατα ταρανδου και σφυριζει για τη θεά που χανει. Προσφερει ανεκπληρωτη θυσια για αντιδωρο. Στ' αγραφα του ζωγραφιζει γιατι βαρεθηκε να γραφει. Και η ουρα του, σαλεμενη κι αχαρη, σκορπιζει θολωμα ξοπισω. Για τις δυσκολες μερες. Για τις ευκολες μερες που γινονται δυσκολες νυχτες με αφελεις τροπους. Γιατι η ζωντανια θελει το γοργο κι ο φοβος σιγονταρει. Στ' ανεμελο του υφους δωσε βαση. Κι οπως στα τεσσερα θα πεφτει, ετσι θα πεφτει και στα οχτω και στα τριαντα. Και με αυτια κατσικας.  Χωρις τη σταμπα, για γλωσσα εσπεραντο. Και μ'εναν κρικο στη ρογα, στο σκληρο τοπιο του στηθους. Κραυγαζει η χροια, αλλαφιασμενη, σαρκαστικη.  Μια τα κερατα να τρεφεις, μια να ερπεσαι με δολο. Πουριτανη αναμοχλευση στοιχειων.  Με ελπιδες κατανοησης. Με σιγουρια στην αλλαγη. Μελι να σταξει θα το βρουμε. Τικ.... Τικ.....

Εκεινο το πρωινο μου εξηγηθηκε. Ειπε πως πρεπει να κοιταξει τον εαυτο της, τις αναγκες της και τη ζωη της.  Βλεπει, ειπε, τα αγχη και τα προβληματα να ερχονται. Κοιταχτηκαμε για καποιες στιγμες. Μεσα στη σιγη ακουστηκε το κουδουνι. Επρεπε να μπει για μαθημα. Μου  ζητησε να μην χαθουμε. Της ειπα να βιαστει γιατι θα παρει απουσια.  Εφυγα και ετρεξα σαν τον διαολο. Βγηκα δευτερος..

Στραβωσε το ισιο και γινηκε λοξο. Κι οι μυρωδιες απλωσανε στα χρωματα. Κι απο τοτε βαφει σαν τρελος. Με γκριζα αρωματα γιατι δεν χαιρεται. Δειλος ως και με βουλα.  Και τ'ανεχεται να του μιλαει ετσι. Κατηγορος σε δραμα ποζαρει στον καθρεφτη. Μα δεν τον νοιαζει. Αφεθηκε στη θλιψη του μερα μεσημερι. Κι οταν εβρεχε, σταματαγε και χαζευε. Το κατι πιο πολυ. Αυτο που υπηρχε και θα υπαρχει. Κι αυτος αναμεσα με δηθεν σημασια. Το θυμα, στη μετριοτητα. Πικρο το γελιο σου. Γιατι το περιμενεις; Δεν νιωθεις το τιποτα που φουντωνει. Κι οπου να 'ναι θ´ ασελγησει το φεγγαρι τα μυαλα σου. Σαν γυφτακι περιωπης, σαν λυσσασμενος δουλος. Κι εκει που πεφτεις, αβρα δεν θα 'ναι. Σου τελειωσε το φιλτρο. Σου τελειωσε προχτες.

A fever and some nut sounds. Talks. She talks. I can't get all the words. The place is stoned. Immaculate. Not. Black and dark clothes. What?• A white shirt of Kaiser Chiefs. A foreigner that stands blended, confused, unnoticed by the blacks. I have to write. Wearing black. Where shall i stand? What else?• The white shirt is drinking. The Kaiser Chiefs are stoned. Givin' the tempo with some nuts. A tongue that slaps. The talking heads. Hands and legs unchained. Free we say. And free we, think. The nuts increased. What else again?• Am i nuts? A black dog ducks. His nose overground. A black dog. And some drunk nuts talking. We are all made of stars but stardust is not ours. We are all Kaiser. And some stoned chiefs. A black dog in led. Let zeppelin get high.