Skip to main content

καψα γης


συγκρατησε τον εγωισμο σου ανθρωπε.
σημερα και χτες θα ειναι ενταξει. διαγωνιστηκες στα μεσα και κερδισες την υπαρξη σου.
εξεφρασες την αγαπη σου μεσα απο τη λυπη σου.
αλιμονο κι αν ηξερες πως λειτουργει η αγαπη, αλλα δικια σου η ερμηνεια, δικια σου και η παραφραση.
συγκρατησε τον εγωισμο σου πια ανθρωπε.
σημερα και χτες κοιμηθηκε ενταξει.
τον ζουφωσες με εκρηξεις αυτοματισμου, αυτες που λενε πως κανουν οι "ανθρωποι".
ντραπηκες για τις σκεψεις σου και ντραπηκες στις σκεψεις σου.
δεν ντραπηκαμε.
πονεσε ο ειλικρινης μεσα μας και ετσι ξυπνησε ο εγωισμος για να μας προστατεψει.
να μας ζεστανει με την πουστικη αυτοικανοποιηση του.
σβησε τα δακρυα σου με οσες αναρτησεις, κουβεντες, ρουχα και κουβερτες θες.
το μπραβο θα το παρεις απο καποιους σιγουρα.
μα ο καπνος που καιει στα ματια σου δεν ειναι απο τα δαση και τις καταστροφες.
ειναι απο τη φωτια που αφησες να καιει στον καθρεφτη , κι ο,τι κι αν σβησεις με τη σκεψη, το 'χει καψει στη καρδια.
η φωτια που φουντωνει απο την αδιαφορια της χαρας σου ενοχλει περισσοτερο απο τις φωτιες που καλμαρουν απο την υποκρισια των δακρυων σου.
η πομπηια σε χαιρετα ιστορικα.
κουραγιο σ'αυτους που αντεχουν.


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

"Κακός είναι ο άνθρωπος που του αρέσει να ντροπιάζει τους άλλους." Friedrich Wilhelm Nietzsche

αυτο κατα μια εννοια, ντροπιαζει αυτους που το διαβαζουν και εχουν συναισθηση του πότε μπορει να ντροπιασαν καποιους στη ζωη τους. ο ιδιος ο Νιτσε δηλαδη, μας μεταφερει νοητικα στην ουσια της παθησης αυτης. κανενας δεν μπορει να ντροπιαστει απο καποιον, εαν δεν ντρεπεται ηδη σε ενα βαθμο ο ιδιος. κανενας δεν ειναι κακος ανθρωπος για το συνολο εαν δεν ειναι πρωτα για τον εαυτο του. αλλα αυτος που αρεσκεται στο να θυμιζει σε αλλους αυτο που θελει να ξεχναει ο ιδιος (ντροπη) , ειναι χαμενος στο διαστημα και καλη του τυχη. η ντροπη ειναι τοξικο συναισθημα που το συραμε μεχρι σημερα κατω απο τις φουστες του ασυνορου ελευθεριακου ερωτα και μεσα απο την αδιαφορη αλληλεγγυη που γενναει το εγωϊστικο κερδος και η προσωπικη ανασφαλεια.
Post a Comment
Read more

the isle of rose

Observer: "thousands of oceans it carries on its' keel, but none had your storms and the depth of your feel. There are songs that salut, about an isle of rose, but none of these lasted, through a storm made of crows. Narrator: "hits on shore, the crew gets choked in rose the sails have been ripped from charming thorns." Captain: "Hey y' all silent, till' we know in what shore we landed. For all i know from every land we 're banned. This ship is our ground, for now,  if that's a relief. Our clothes are ripped and our hearts deep in the reef." Narrator: "For what in the sea they lost, forever will be lost, cause everything comes with a cost and a ghost. The moment of search, the truth above dare. You witness him, brilliant, permorming what's fair." Captain: "You gather my sailors, my drunk-hero men. This land that we question, a brave man shall search. I won't put much pressure, I won't stand aga
Post a Comment
Read more

ο τροπος

Δυσκολα τα βαζεις με την νοοτροπια μιας αλλη αντιληψης απο τη δικη σου. Παλευεις με τις ωρες κι ακομα ψαχνεις γηπεδο. Να επικοινωνεις σου λενε.  Κι αυτο ας φερνει ανταρες και εντασεις.  Αβολες καταστασεις.  Ισως γι'αυτους που νιωθουν ανημποροι να βοηθησουν  και επιλεγουν να παρηστανουν το τρεμαμενο φοντο.  Εγωϊστικη προβολη μα δεν βαριεσαι. Ετσι δημιουργουνται σχεσεις στη φυση παντως,  με ενταση και χρονο αφομιωσης. Κι ομως δεν ζητησα την ενταση.  Μα καποια πιο σφαιρικη αντιληψη στην ερμηνεια μιας καταστασης.  Κι αν ειναι δυσκολο πες το.  Κι αλλα ειναι δυσκολα.  Κι εγω ετσι μαθαινω απο τοτε που με θυμαμαι.  Με τα μουτρα. Μεχρι που απεκτησα αμυνες.  Γιατι βιωματα ειναι αυτα, διαφορετικα στον καθενα. Κι εσυ παλευεις, το ξερω.  Μα δεν σου φταιω εγω, γιατι στον κοσμο μου ετσι ζω. Και τα ορια μπηκανε γιατι απο τη μεσα μερια τους εισαι ευκολος στοχος.  Ενω απ'εξω σε ζυγιζω. Δεν σταματουν τα ορια κανεναν και τιποτα.  Απλ
Post a Comment
Read more