Skip to main content

δυστοπολογιο


η σκεψη δημιουργει.
η αντιληψη γνωστοποιει πιθανοτητες.
οτιδηποτε βρισκουμε ειναι αυτο που οι ιδιοι δημιουργουμε ή κανουμε.
υπαρχει προσομοιωμένη πραγματικότητα (simulated reality) οσο εμεις τη φτιαχνουμε σιγα σιγα.
θα ζουμε σε αυτο οταν θα το βρουμε.
θα το βρουμε οταν θα ζουμε σε αυτο.
ολα οσα βρηκαμε ειναι αυτα τα οποια ψαχναμε.
απλα δεν προσεχαμε ακριβως το πως ψαχναμε, επειδη προσεχαμε το τι ψαχναμε.
εξελικτικα δοκιμασαμε σε πολλα μερη να βρουμε αυτα που θελαμε και μερικες φορες βρισκαμε αλλα.
δεν ειναι επειδη δεν ψαχναμε σε σωστο μερος ή χρονο.
ειναι επειδη ψαχναμε με εναν τροπο. με αυτον του να ψαχνεις.
οταν ψαχνεις, βρισκεις ο,τι προϋποθετικα υπαρχει μεχρι να υπαρξει αυτο που βρηκες για να ψαξεις.
βρισκεις αυτο που βρηκες στο μυαλο σου και ψαχνεσαι μεσα σε αυτο που ψαχνεις οταν ψαχνεις για αυτο.
δεν εχει σημασια ο χωρος και ο χρονος.
εμεις τους δημιουργουμε κι αυτους πριν μπουμε σε αυτους.
γι'αυτο μπαινουμε. επειδη υπαρχουν για μας.
και ο,τι υπαρχει για μας , ειναι γνωστο σε εμας επειδη προερχεται ως ειδηση απο εμας.
που απο την παρατηρηση μας , "πηρε ζωη", ως επιγνωση υπαρξης.
οτιδηποτε παρατηρεις οταν βρισκεις να παρατηρησεις , βρισκεις και το ιδιο καθ'αυτο.
οτιδηποτε παρατηρεις ενω ψαχνεις να παρατηρησεις, παρατηρεις το ψαξιμο καθ'αυτο.
η μετατοπιση της αντιληψης.
μαθαμε να εξεταζουμε την αντιληψη της συνειδησης.
ισως να μαθουμε και τη "συνειδηση της αντιληψης".


Comments

Popular posts from this blog

Περασμα απ'τα ακρονειρο.

Φυσαει. Ολο και κατι θα κουνιεται μεσα στο πληθος των Καβειρων. Τελειωνει το επιπεδο και συνεχιζει η κλιση. Ωθεισαι, το διχως αλλο. Πιο κατω. Μας περιμενει η βουη των πραξεων. Αναμεσα απο σκεψεις και αναλυσεις. Εντοιχισμενα μεσ' στο πορισμα. Ευτυχισμενα μεσ' στο χωρισμα. Λαλια που, στο στομα σου μενει η αρχη της. Στα ακροδοντια σου η πρωτη συλλαβη της. Λες και η γναθος γνωρισε την ηθικη σου ταξη. Δονητικα. Και μ'ενα ψυχος αδειο να σε δροσιζει η μαστιγια της Αλυκτως. Κι εσυ να κοιτας. Εκει.  Πιο κατω. Που εντοπιζεις την Εκατη στα στενα σκοταδια. Κι εκεινη σταζει σαν τη Πανδωρα, μεγαλεπιβολα σημαδια του ερωτα. Με το κουτι. Με το κουτι πλαγιαζεις, παιδικε μου φιλε. Εσυ θνητε. Και ο Ερμης γελαει, που την ελπιδα στριμωξε στο τριτο ματι σου.  Πουστικα. Και τον κοζαρεις με αυτο καθως κυλας. Πιο κατω. Στα χαλκινα τειχη. Στην ομορφια που χανει οσο κι αν παιζει. Εκει που αφηνει ο συνειρμος σου ολα τα μποσικα. Και η μορφη σου δεν εχει σημασια.  Για εννια μερε...

the need to know

the "need to know" is a critically deep ego-based structure. it aesthetically transforms one's perception of knowledge, hence knowledge becomes an infinite realm consisting possible alternations of experiential information. the self-experience of every information. but, within' that "knowing" it is that you get aware of ego itself. of the most solid illusionary limitation and the innermost toxicity. a co-restrained notion from the oldest memory of your self. the trickster of your inner peace and deamon of absurdness. but, to know, is the awareness of what else you've might perceptionally missed. to know, is to sense the presence of "more" than what you understand, infinite less than what you substantially know. and there are always there, always changing, the "hidden" ones, for being missed. yet, nothing is missed before it is set on target. and yet, nothing is hidden if before, no look sets upon it. thus, knowledge, is ...

the need to know

the "need to know" is a critically deep ego-based structure. it aesthetically transforms one's perception of knowledge, hence knowledge becomes an infinite realm consisting possible alternations of experiential information. the self-experience of every information. but, within' that "knowing" it is that you get aware of ego itself. of the most solid illusionary limitation and the innermost toxicity. a co-restrained notion from the oldest memory of your self. the trickster of your inner peace and deamon of absurdness. but, to know, is the awareness of what else you've might perceptionally missed. to know, is to sense the presence of "more" than what you understand, infinite less than what you substantially know. and there are always there, always changing, the "hidden" ones, for being missed. yet, nothing is missed before it is set on target. and yet, nothing is hidden if before, no look sets upon it. thus, knowledge, is ...