Το παραδεχομαι λοιπον, δεν ειμαι ενταξει..
Καπου στο δρομο θα κουραστηκα κι εγω.
Ειναι που βλεπεις, περιμενω να μου σταξει..,
μια ελπιδα, αφου ξεμεινα εδω..
Μα, να..σου λεω ειναι κριμα.
Απο παιδια το συζηταγαμε αυτο....
Να ζουν οι ανθρωποι στη ''φτωχεια'' για το χρημα,
κι υστερα παλι ενοχες να συγχωρω.
Να ηταν ευκολο να πω, αντε στο διαολο...
Μα δεν κοζαρεις τη κατασταση κι εσυ..;;
Φωνες, νευρα και γκρινια και απ'το τελος πια αντιστροφα μετρω..
Μετρω τις μερες που θα χασουμε σου λεω.
Να το θυμασαι αν και θα 'μαι παντα δω..
Γιατι αν ειμαστε μαζι , δεν χαμπαριαζω..
Τα δυσκολα, ευκολα τα κανω..προσεχως...
Comments
Post a Comment