"Δεν εχω τιποτα να πω.."
Σηκωθηκε, βαδισε μερικα πλακακια στην αυλη και σταθηκε στο λευκο τοιχο.
"Δεν εχει σημασια ουτως ή αλλως.",
συνεχισε, "Δεν ξερω κι ουτε που θελω να με νοιαζει..".
Μετακινησε μια γλαστρα πιο κοντα στη πορτα κι αφησε τους δεικτες του ρολογιου να γυριζουν σα τρελοι.
"Οποιος ειναι ας ερθει..."
Κοιμηθηκε δεκα ωρες.
Σηκωθηκε σαν να ηξερε τι κανει.
Δεν ηθελε να φαει..
Πεταξε με μιας ολα τα πραγματα απο το τραπεζι και ξαπλωσε ανεμελος..
"Γιαννη με λενε...", ψυθηρισε στη ντουλαπα...κι αμεσως φωναξε!
"Η ΒΡΥΣΗ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕΕΕΕ..!!!.."
Ετρεξε ενοχα προς το παραθυρο, ..πιο γρηγορα απο ποτε.
Το τζαμι διαπερασε το λεπτο σαρκικο του περιβλημα και επεσε στο γκαζον..
Λιγο πριν κλαψει, θυμηθηκε τη γλαστρα στη πορτα.
Μα ηταν λαθος του ο χρονος και το μετανιωσε..
Δηλωσε αδυναμος στην οψη του νερου που εσταζε μπροστα του λιγο λιγο.
Ξανακοιμηθηκε...
Δεν ξυπνησε ποτε εκει που ηθελε...
Comments
Post a Comment