Ειδες βαρυα μεσανυχτα τ'αγερι ν'αγριευει.
Ειδες και τα νυχτοβια, τα πλασματα τριγυρω.
Πελωριες οι βορειες μεριες αυτης της πλασης.
Που οσο κι αν προσπαθησεις δεν θα φτασεις.
Μα εσυ τολμας.
Μεσα στη νυχτα.
Και το ζυγιζεις το κενο για να τ'ανεβεις.
Μια δυο μπασιματα στο θροϊσμα απανω κι εισαι εκει.
Και σε χαζευεις σαν σε φανταζεσαι απο χαμω.
Μα δεν αργεις, τσακιζεσαι και πεφτεις.
Κι απο ξεροκλαδο σε σωζει ετουτη η τυχη.
Και ταλαντευεσαι.
Μα το κουρελι σκιζεται κι ουρανοι στενευουν.
Για μια στιγμη που κοβεται η ανασα.
Τα βλεφαρα σαν κανεις πως ανοιγεις.
Κι ισως γελασεις.
Comments
Post a Comment