Skip to main content

Ξεχνιεσαι ανθρωπε...

Λοιπον...
Δεν αντεξα...
Προσπαθησα, μα μονο ετσι εκφραζω αυτο που νιωθω.
Ανθρωπε...καθε μορφης, καθε ειδους, καθε χαρακτηρα, καθε ιδιοτροπιας και καθε στιγμης...σε χρειαζομαι...
Ειτε εισαι κοντα, ειτε εισαι μακρυα..σε χρειαζομαι.
Κι αυτο ειναι η αληθεια μου.
Μπορεις να 'σαι αιμα μου, μπορεις να 'σαι φιλος μου, μπορεις να 'σαι γυναικα μου, μπορεις να εισαι ο,τι επιλεξεις.
Κι αν επιλεξεις οτιδηποτε , εγω θα ειμαι διπλα σου...
Αν το επιλεξεις ομως...
Μην αφηνεις τις πραξεις σου και τα λογια σου να χλευαζονται στο τελος απο σε...
Δεν εισαι μονο αδυναμος, εισαι και δυνατος..
Μη ξεχνιεσαι..., μη γελιεσαι...
Αγαπα ο,τι αγαπας και δειχνε το..., ισως μια μερα να μη μπορεις πια...
Και θα 'ρθει αυτη η μερα.
Γιατι ετσι ειναι...,ερχονται οι μερες και φευγουνε για να 'ρθουν αλλες....
Δεν εισαι μονο το τωρα...
Εισαι ο,τι ησουν, ο,τι θελησες και ο,τι εγινες...
Μη ξεχνας...
Μονο αυτο...
Μη ξεχνας...
Γιατι μια μερα θα σε ξεχασουν και οι αλλοι οπως τους ξεχασες κι εσυ....κι αυτο δεν θα σ'αρεσει...
Δεν θα σ'αρεσει γιατι υπαρχεις επειδη υπαρχουν κι αλλοι..
Κι αμα δεν υπαρχουν οι αλλοι γυρω σου τοτε δεν ξερεις που πατας...
Δεν εχεις ποιον να αγαπησεις ή να μισησεις...
Δεν θα 'χεις τη πολυτελεια της επιλογης, ουτε της απορριψης...
Χωρις αγαπη θα 'σαι ενα τιποτα...
Και πιστεψε με..., δεν θ'αντεξεις για πολυ...
Δεν θ'αντεξεις να 'σαι το τιποτα για πολυ...
Το νου σου ανθρωπε...
Μη ξεχνας...


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

"Κακός είναι ο άνθρωπος που του αρέσει να ντροπιάζει τους άλλους." Friedrich Wilhelm Nietzsche

αυτο κατα μια εννοια, ντροπιαζει αυτους που το διαβαζουν και εχουν συναισθηση του πότε μπορει να ντροπιασαν καποιους στη ζωη τους. ο ιδιος ο Νιτσε δηλαδη, μας μεταφερει νοητικα στην ουσια της παθησης αυτης. κανενας δεν μπορει να ντροπιαστει απο καποιον, εαν δεν ντρεπεται ηδη σε ενα βαθμο ο ιδιος. κανενας δεν ειναι κακος ανθρωπος για το συνολο εαν δεν ειναι πρωτα για τον εαυτο του. αλλα αυτος που αρεσκεται στο να θυμιζει σε αλλους αυτο που θελει να ξεχναει ο ιδιος (ντροπη) , ειναι χαμενος στο διαστημα και καλη του τυχη. η ντροπη ειναι τοξικο συναισθημα που το συραμε μεχρι σημερα κατω απο τις φουστες του ασυνορου ελευθεριακου ερωτα και μεσα απο την αδιαφορη αλληλεγγυη που γενναει το εγωϊστικο κερδος και η προσωπικη ανασφαλεια.
Post a Comment
Read more

Προθεση: κατασταση παθους και σκοπου.

Καπου εγραφε, "ακολουθησε το παθος σου και θα σε οδηγησει στο σκοπο σου". Το παθος. Ο πολυποθητος σκοπος. Μερικες φορες δεν σε φτανει το παθος εκει που θες. Κι απο το παθος ως το σκοπο μεσολαβει μια γεφυρα. Ομως αυτη χανεται στην ομιχλη, υπονοωντας ενα μυστικισμο και μια περιεργεια. Φτανουν αυτα λοιπον για να εχεις ενα σκοπο? Στις μερες που ζουμε, υστερες της μεταποδομησης, καθε τι μυστηριο, περιεργο και γοητευτικο καταληγει να γινεται αντιληπτο με εναν αντιφατικο και απομυθοποιητικο ερεθισμο. Η λογικη της όποιας ουσιαστικοτητας ενος σκοπου ειναι η λογικη του καθ' αυτη. Ισως θελουμε να βλεπουμε τους εαυτους μας ως οδηγους, ως χειριστες, μα τιποτα απο αυτα δεν κουβαλαει απαραιτητα την ουσια του σκοπου παρα μοναχα τη προβολη μας. Δεν υπαρχει σκοπος μου γιατι δεν υπαρχει εαυτος ουτε εγω. Υπαρχουν ομως σχεσεις συντονισμενες. Ο σκοπος ειναι εκει, αναμεσα στις χορδες των πιθανοτητων, ενωμενο και διαιρετο. Η αντιληψη ειναι ισως αυτη που μπορει να τμηθει με τη συχνο...
Post a Comment
Read more

Το μωβ που υπηρξε.

Περπατας ωρες αμετρητες μα δε σε νοιαζει. Βλεπεις που περπατας και σου φαινεται σωστο. Δεν εχεις μαζι σου. Ουτε καμερα, ουτε καμβαδες, ουτε γραφη, ουτε οργανο να φτιαξεις μουσικη.Δεν εχεις τιποτα απ'αλλου φερμενο που να μπορει να υπαρξει εδω. Ολα ειναι ετοιμα καθε στιγμη. Απο μακρυα βλεπεις, συζητας για τη μορφολογια του εδαφους με τους πιο ειδικους απο μεσα σου. Δικαιολογεις το βημα σου με ολα αυτα που βλεπεις. Φανταζεσαι, θυμασαι και ξεχνας για λιγο. Αφηνεις τη σκεψη που και που και νιωθεις την ατμοσφαιρα για να δουλεψει το ενστικτο. Βαζεις στοχο λιγα μετρα ακομα μεχρι τη καβατζα που εχεις εντοπισει. Ξεφορτωνεις και καθεσαι. Αφηνεις την ανασα σου να παρει το κολαι και το σωμα σου αρχιζει να μεταβαλει τη θερμοκρασια του στο φυσικο δροσισμα του μερους. Ξεκουραζεσαι. Επαναφερεις αμυδρα τη διαδρομη που εκανες και διαλεγεις να θυμασαι τα καλυτερα τοπια για να ξεγελασεις μετα τη μνημη. Τη μαθαμε πλεον κι αυτη. Περναει η ωρα και αρχιζει να αλλαζει το σχημα τ'ουρανο...
Post a Comment
Read more